Verschil

Veel te lang heb ik gedacht dat de mens meer was dan het dier, zoveel meer, dat de mens van een andere orde zou zijn, ver verheven boven het smotsige dierenrijk.

Wij hebben verstand en gebruiken dat om de wereld tot een veiliger huis te maken, zij niet. Wij weten ons te gedragen, zij niet. Wij weten wat we doen, zij niet. Wij hebben gevoelens en benutten die tot meerdere eer en glorie van de mensheid, zij hebben zoiets niet en leven alleen maar voor zichzelf. Zo kun je lang doorgaan, maar waar mijn rijtje stokte, was toen ik wilde zeggen: zij maken elkaar af, wij niet.

Op een ochtend, tijdens een wandeling door een stukje bos, stond in het struikgewas, niet ver van mij vandaan, opeens een hert - of een ree, geen idee. Doodstil, ogen scherp open, neus snuffelend. Een prachtig en krachtig gezicht. Het dwong mij net zo doodstil te staan en te kijken naar de ander, het hert. Gevaar duchtend van elkaar, maar wat mij betreft ook in stille bewondering. Hij is rank en snel, ik lomp. Hij weet de weg te vinden in dit aardse doolhof, ik nauwelijks.

Frank van de Poel