Geen voetballertje

Er zijn momenten die je nooit meer vergeet. Momenten waarvan je jaren later zelfs nog weet: waar was ik toen, wat ging er door me heen, en waar was ik mee bezig? 

Zo weet ik nog precies waar ik was: op de verloskamer van een Academisch Ziekenhuis. Ik weet nog precies wat daar gebeurde tijdens het wereldkampioenschap voetbal in 1978. Dankzij Google weet ik nu zelfs precies wanneer. Meer details houd ik, zelfs nu nog, toch maar geheim.

Ik was op dat moment bij een bevalling waarbij het zojuist gelukt was om de vader erbij te slepen die tot het laatste moment voetbal had zitten kijken in de koffiekamer verderop in de gang. Het echtpaar had al twee dochters. Het was in de tijd dat, zelfs in een universitair ziekenhuis, het maken van een echo nog in de kinderschoenen stond. Dus wie en wat er bij de geboorte tevoorschijn kwam was altijd nog voor iedereen een verrassing. De pasgeborene was een meisje! Onmiddellijk sprak toen de vader de onsterfelijke woorden: ’Alweer geen voetballertje!!’ 

En weg was hij, iedereen met stomheid geslagen achterlatend. Zelfs zijn pasgeboren dochtertje huilde nauwelijks en was ook bijna ademloos achtergebleven. Maar dat kwam bij haar niet door wat haar vader had gezegd: ze had echt een ernstig ademhalingsprobleem. Na enkele minuten hadden we vastgesteld dat bij elke poging tot inademen minder ruimte voor lucht in haar longen ontstond doordat meer van haar buikorganen via een gat in het middenrif in de borstkas terecht kwamen. Een defect dat gelukkig wel goed weer zou kunnen worden gedicht door middel van een spoedoperatie. Daarvoor is wel altijd toestemming van de ouders nodig. De moeder gaf die uiteraard onmiddellijk. Maar de vader was niet meer op tijd te vinden. De spoedoperatie slaagde gelukkig volledig.

Nu, vele jaren later, vind ik op internet terug dat de vader in alle haast toen wel alle doelpunten heeft gemist: de wedstrijd van het Nederlands elftal eindigde in 0-0! Daar krijg ik nu, na 45 jaar, alsnog een ‘net-goed’-gevoel van. 

Hoe het verder met hem is gegaan? En met zijn huwelijk? En met zijn drie dochters? Geen idee! Maar ik heb wel het idee dat sinds de opkomende emancipatie van het vrouwenvoetbal de meeste mannen zich toch wat aangepaster zijn gaan gedragen als het over vrouwen en voetbal gaat. Heel misschien dromen sommige vaders van drie dochters nu zelfs al van een eigen elftal. 

Jan Toorman