Mantelzorgdag 2023 Een welverdiende pluim voor Nuenense mantelzorgers

Kregen mantelzorgers vorig jaar bij verwelkoming in Het Klooster nog als held een bloem opgespeld, dit jaar was dat een al even eervolle pluim. Het Steunpunt Mantelzorg van de LEV bracht hiermee zijn diepe achting tot uiting voor de velen die op enigerlei wijze belangeloos hulp verlenen aan een zorgbehoevend familielid of andere naaste. Dat dat een zware taak kan zijn, bleek uit de verhalen die deze dag (afgelopen donderdag) te beluisteren vielen.

Verslag en foto’s: Frans Lammerts

Het Steunpunt Mantelzorg had er dit jaar voor gekozen, de landelijke Mantelzorgdag in Nuenen over de middag en de avond te verdelen. Dat laatste, om het ook voor werkende mantelzorgers mogelijk te maken om te komen. De lage opkomst ‘s avonds doet de vraag rijzen of dat een gelukkige keuze was. Maar de hartelijke ontvangst door de onvermoeibare staf en vrijwilligers en de levendige interactie tussen mantelzorgers onderling was er beide keren niet minder om!

Mantelzorg in gradaties

Mantelzorg is er in gradaties. Van lichtere zorg tot de zware 24/7-zorg aan een partner met vergevorderde dementie, of lichamelijk zwaar hulpbehoevend. Maar gemeenschappelijk is het gevoel van verantwoordelijkheid, het gevecht met instanties, het gevoel er vaak alleen voor te staan. Daarom is zoiets als het Steunpunt (en de bekendheid daarvan!) zo belangrijk. Met mensen die ook vragen hoe het met jóu gaat, als hulpverlener.

Een op de vier Nuenenaren is mantelzorger

Karin van der Velden, consulent mantelzorg/Wmo, vertelt ons dat er afgeleid van landelijke cijfers, in Nuenen zo’n 7000 mantelzorgers moeten zijn, vooral ouderen maar ook kinderen met de zorg voor ouders of broertje/zusje. ‘Daarvan hebben er ‘slechts’ 1000 zich gemeld – velen vinden het verlenen van hulp aan hun naasten zó vanzelfsprekend dat ze zich niet eens zien als mantelzorger. Die duizend zijn allemaal aangeschreven (tot 12 november konden ze ook een mantelzorgcompliment aanvragen); voor vandaag hebben er zich zo’n 140 gemeld: niet iedereen kan zich vrij maken.’

Programma’s met entertainment

De middagbijeenkomst werd geopend door wethouder Niels Wouters. Hij sprak namens de gemeente zijn grote erkentelijkheid uit voor het belangrijke werk dat mantelzorgers verrichten: de zorg voor iemand die altijd een beroep op je mag doen. ‘Zeker in een tijd dat de professionele zorg zo onder druk staat, en mensen langer thuis moeten blijven wonen!’
Nadat de staf van het Steunpunt over zijn activiteiten verteld had (er is bijvoorbeeld elke werkdag een mantelzorg- en Wmo-inloop van 08.30 tot 12.30 bij het Wmo-loket aan de Berg), begaven de circa 120 aanwezigen zich naar de theaterzaal voor Clowns Kado, een prachtige voorstelling van Arno Huibers (clown) en Paul van der Heijden (clown en musicus). Gevolgd door een zeer geanimeerde nazit op het Plein, en een rode roos bij vertrek.

De avond - verhaal Toon de Rooij; Sincère

‘s Avonds waren ruim twintig mantelzorgers aanwezig. Dit keer geen speech van de wethouder, maar een indringend verhaal van Toon de Rooij (85), bekend en veelvuldig gelauwerd Nuenenaar, maar nu sprekend van zijn vijf intensieve jaren mantelzorg voor zijn geliefde vrouw.
Ze waren 52 jaar getrouwd, toen zij ernstig ziek werd. Toon [ingekorte weergave]: ‘Mantelzorg overkomt je, je kunt het niet leren, er zijn geen cursussen voor. Eenmaal uit het ziekenhuis, kreeg mijn vrouw thuiszorg, maar alleen van 8 tot 12 uur. Die hebben we dus opgezegd, ik durfde het wel aan. En toen kwam corona, een heel nare periode, saaie dagen. Geen bezoek van kinderen en kleinkinderen, leven als kluizenaars... Boodschappen doen in de stille uren om besmetting te voorkomen. Het bracht ons wel dicht bij elkaar.’ (...) ‘Mijn zorg werd intensiever: haar douchen, aankleden, het huishouden. En dan een briefje op je hoofdkussen vinden: ‘Dankjewel voor wat je voor me doet, de hele dag...’ Ik kan je vertellen: dan vervallen al die inspanningen, al die zorgen om haar. En dan besef je pas hoe mooi, hoe dankbaar mantelzorg kan zijn, vooral als je die doet voor iemand van wie je van houdt.’ (...) Toon besloot met: ‘En dan, aan het begin van een vroege lente, na vijf jaar, eindigde mijn mantelzorg...’ Stilte. Ontroering.

Theaterkoor Sincère

Ter ontspanning trad Theaterkoor Sincère uit Son op. Heel bijzonder was dat het koor de moeite had genomen, in zijn hele optreden met vijftien prachtige koornummers, mantelzorg steeds de rode draad te laten zijn. In verbindende teksten werden de mantelzorgers gecomplimenteerd en werd ze gevraagd, even heerlijk te ontzorgen. En uit de mond van twee Nuenense mantelzorgers had men indrukwekkende ervaringsverhalen opgetekend.
En de zang van Sincère?... Ik wilde geen recensie schrijven, maar... mag het toch in één zin? Doorleefd, betrokken, overtuigend zingend; plezier uitstralend; sobere, spontane, soms swingende podiumpresentatie; perfect gelijk, zuiver en verstaanbaar, begeesterd dirigent Angelo Smulders strak volgend; heldere, homogene koorklank; sublieme arrangementen; toepasselijke lichtbeelden op het achterdoek. Met ter afsluiting het machtige lied van de groep Jurk!: ‘Ze zullen weten dat ik leefde / nooit vergeten wie ik was!’ (Beluisteren? Scan de QR-code!)
Kortom: dit koor had een volle (middag)zaal verdiend!

Nog veel meer foto’s vindt u op onze Facebookpagina.