De Refelingse Erven heeft z’n eigen festival

Elk jaar in september is er het grote wijkfeest van de Refelingse Erven. Dat is de laatste jaren uitgegroeid tot een happening waar je heel graag bij wilt zijn. Die je niet wilt missen. Zo ook afgelopen 9 september. 

Verslag en foto: Gemma Eerdmans

De plek rondom de jeu-de-boulesbaan is omgetoverd tot een professioneel feestterrein, met stands waar van alles te doen is. Er is een bar, de Mannen van de Pannen zijn al druk aan het koken en bakken, en natuurlijk is er het podium. Vanaf een uur of vijf in de middag stromen de buurtbewoners binnen. Het is grappig, je woont bij elkaar in de wijk, en het lijkt een ontmoeting van allemaal goede vrienden, waarvan je sommige een tijdje al niet meer had gezien.

Genieten van talent uit eigen wijk
Voor ieder is er een welkomstdrankje. Op de jeu-de-boulesbaan zelf staan houten tafels en banken. Er hangen lichtslingers van de ene versierde paal naar de andere. De banken blijven nog heel even leeg, want eerst maar eens even, in de schaduw, bijpraten met deze en gene. Totdat Erik Scherpbier, een van de leden van de activiteitencommissie, laat weten: ‘Het is zover. Zoek een mooie plek om te gaan eten, en terwijl jullie eten, zullen er bijzondere optredens zijn van talent uit onze eigen wijk. Eet smakelijk en geniet ervan.’ Ja inderdaad, het was genieten van Anna-Luna Verschuuren en Jari Beerens. Anna-Luna beet het spits af. Mooie stem en een heerlijk repertoire. Zij is iemand die haar hele leven al zingt en er het liefst haar werk van maakt. Ook Jari heeft een stem die er mag zijn. Zingen zit ook in zijn bloed.

En het werd later…
Het eten was verrukkelijk en de kaasplank na afloop zo mogelijk nog lekkerder. Daar waren de twee mannen van ‘Het Gulle Leven’ voor verantwoordelijk. Ook al uit eigen wijk, die mannen. En ondertussen gingen de gesprekken door aan de lange tafels, werd de bar goed bezocht, en op het podium flink gedanst op de muziek van het trio ‘Het CassetteBandje’. De kinderen waren niet vergeten, hoor. Voor hen was er een springkussen en silent disco. Het was weer een top wijkfeest, dat nog ver tot in de kleine uurtjes doorging. 

Wat waardevol, wanneer een wijk zo’n fantastische activiteitencommissie heeft, waarvan de leden ook weer vrienden hebben die gewoon met van alles meehelpen. Overal hoorde je dan ook: ‘Tot volgend jaar!’